One Love, One Dream, One Life

40! Ty i życie lubicie mnie zaskakiwać...

Proszę o wysyłanie filmiku!

Mail: mikusia46@interia.pl

Na czym polega?

1. Liczysz w głowie 5 sekund

2. Mówisz swoje imię

3. Liczysz kolejne 5 sekund

4. Wysyłasz do mnie

Wyszliśmy z lotniska. Chłopcy pojechali samochodem, a ja z Harrym postanowiłam się przejść. Wcześniej podpytałam trochę Niallera o tą całą sprawę z Hazzą i potwierdził jego wersję. Nie to, że mu nie ufam, ale jestem z tych osób, które muszą mieć wszystko na tip-top! Muszę wszystko wiedzieć, co, gdzie, kiedy i jak! Szliśmy powoli uliczkami parku, a droga minęła zadziwiająco szybko. Szkoda, że Megs miała samolot tak wcześnie... Mogłyśmy jeszcze coś porobić!

- Natalie?- Zatrzymaliśmy się niedaleko mojego domu.

- Hm?

- Mam dla Ciebie małą niespodziankę...- Harry szeroko się do mnie uśmiechnął.

- No jaką?

- Jak Ci powiem, to to nie będzie niespodzianka! Zabieram Cię gdzieś...

- No dobra...- Przeciągnęłam lekko, bujając się na boki.- A w co mam się ubrać?

- W sumie, to w co sobie tylko chcesz!

- To inaczej... Ty w co się ubierzesz?- Musiałam jakoś się dowiedzieć szczegółów.

- Najprawdopodobniej w garnitur...

- "Mała" niespodzianka?- Zrobiłam w powietrzu cudzysłów i wybuchłam śmiechem.- Ok, o której?

- Przyjadę po Ciebie o 18.00... A teraz muszę jeszcze coś załatwić.

- Ale jest dopiero 10.00! Co ja będę robić sama, tak długo?

- Poradzisz sobie, kochanie!- Hazz pocałował mnie w głowę.- Do zobaczenia...- I poszedł w stronę swojego domu, zostawiając mnie samą, skazaną na śmierć męczeńską przez zanudzenie! No świetnie! Zrezygnowana obróciłam się na pięcie i poszłam do siebie. Zatrzasnęłam za sobą drzwi rzucając klucze na szafkę. Walnęłam swoje cielsko na kanapę.
- I co teraz zrobisz, Nat?- Powiedziałam sama do siebie. Może zadzwonić do Nialla? Ale trzeba przygotować jakieś ciuchy na to całe wyjście. W sumie najpierw coś przygotuję, a później najwyżej zadzwonię po Niallera! Wskoczyłam po schodach do garderoby i zaczęłam grzebać po wieszakach. Nie wiedziałam dokładnie gdzie chce mnie zabrać, ale muszę ubrać się w miarę elegancko i wygodnie. Nie  lubię takich mieszanek! Elegancja- sukienka, a wygoda- dres... Dresowa sukienka? Pff, jak coś takiego istnieje! W końcu wygrzebałam bluzkę z baskinką, legginsy, kurtkę skórzaną i lity. W takim razie strój mam! Czyli resztę dnia będę się zanudzać! Chyba, że Niall ma czas... Może gdzieś pójdziemy? Mam okropną ochotę na jakieś niezdrowe żarełko! Szybko znalazłam swój telefon i wybrałam numer do blondyna.
- Cześć Natalie!
- Hejo! Masz jakieś plany na teraz?
- No obecnie siedzę i zamulam z chłopakami, ale oni za chwile idą dziewczyn, więc najprawdopodobniej zostanę sam z miską popcornu i nogami wywalonymi na stół, a co?- Czułam, że uśmiecha się do telefonu.
- Harry mnie znowu zostawił, bo chce mnie gdzieś zabrać wieczorem i musiał załatwić kilka spraw, więc do 17.00 nie mam nic do roboty, a Megs siedzi w NY i...
- To gdzie się spotykamy?- Przerwał mi w pół zdania.
- Nie mam pojęcia! Może przyjdę do was i razem coś wymyślimy?- Bujałam się w przód i w tył, opierając swój ciężar raz na palcach, a raz na piętach.
- Przyjechać po Ciebie?
- Nie... Przejdę się!
- To w takim razie czekam na Ciebie!- Rozłączyłam się i zaczęłam ponownie grzebać w wieszakach. Tym razem nie miałam takiego problemu z doborem stroju, jak wcześniej. <KLIK> Wskoczyłam w wybrany zestaw i zbiegłam na dół, zabierając trochę pieniędzy oraz klucze, którymi zamknęłam dom. Szłam powoli, mijając przeróżnych ludzi. Od tych, którzy uśmiechali się do każdego, po tych, którzy biegli z rozwiewanymi przez wiatr papierami, telefonem przy uchu i niezawiązanym krawatem. Zawsze bawił mnie ten pośpiech... Życie jest krótkie i należy się cieszyć każdą chwilą, a większość ludzi żyje tylko i wyłącznie pracą. Doszłam do domu chłopaków i wlazłam do środka bez pukania, ponieważ było otwarte.
- Jestem!- Krzyknęłam zdejmując buty. Wbiegłam do salonu, gdzie siedział tylko Horan, więc reszta musiała już pójść. Wywaliłam się na miejsce obok blondyna, wykładając nogi na stół, tak jak on to zrobił.
- Cieszę się... Wymyśliłaś po drodze co możemy zrobić?
- W sumie to mam jeden pomysł!- Klasnęłam, bo akurat teraz dostałam olśnienia.
- No dawaj, dawaj...
- Przejdziemy się po centrum...
- I tyle?- Niall zrobił śmieszną, skrzywioną minę.
- Tak! Tu jest pełno ciekawych ludzi, udających innych ciekawych ludzi i wiele atrakcji, a szczerze powiedziawszy nigdy jeszcze nie miałam czasu, ani pomysłu, żeby tak po prostu się przejść... Nie byłam nawet na London Eye...
- Naprawdę?
- No, tak! Nie byłam i chętnie pójdę!- Krzyknęłam i zabrałam chłopakowi garść żelków z paczki.
- Trzeba to nadrobić!- Nialler zerwał się z miejsca i wbiegł po schodach na górę, po chwili wracając do mnie. Był przebrany i zabrał tylko telefon ze stołu.- No chodź, leniu!- Podniosłam się z kanapy, wychodząc z domu. Chwyciłam Horana pod rękę. Kierowaliśmy się w stronę centrum Londynu. Ciągle się śmialiśmy się z najgłupszych rzeczy. Robiłam blondynowi pełno zdjęć. Doszliśmy na miejsce i Niall poszedł kupić nam bilety. Po chwili jakiś facet podszedł do jednej z kabin i otworzył ją.

Wróciłam do domu i szybko wskoczyłam po schodach do swojej łazienki. Bawiłam się świetnie! Ale teraz czas na niespodziankę Hazzy! Wytarłam swoje ciało ręcznikiem, tak samo jak włosy. Ubrałam bieliznę i stanęłam przed lustrem. Wysuszyłam włosy, podkręcając ich końcówki. Zrobiłam makijaż i wpadłam do sypialni, gdzie miałam naszykowany zestaw. <KLIK> Ubrałam się i zbiegłam na dół. Akurat kiedy schodziłam z ostatniego schodka, drzwi wejściowe się otworzyły i Harry wszedł do środka. Pierwsze co mi się rzuciło w oczy to to, że trzymał w ręku opaskę na oczy. Czyli dzisiaj będę ślepa!
- Gotowa?- Podszedł do mnie i pocałował.
- Chyba tak...
- To świetnie! Chodź...- Pociągnął mnie za dłoń. Otworzył mi drzwi samochodu, a ja wpakowałam się tam z bananem na ryjcu. Jak tylko Harry znalazł się obok mnie, wybuchłam głośnym śmiechem.- Co Cię tak bawi, kochanie? Hm?
- No właśnie najśmieszniejsze w tym wszystkim jest to, że nie wiem!
- Jak ja z Tobą wytrzymam...- Loczek pokręcił lekko głową.
- To powiesz mi teraz gdzie jedziemy?- W końcu się uspokoiłam.
- Nie, to nadal jest niespodzianka. A co robiłaś cały dzień?
- Byłam z Niallem. Chodziliśmy po Londynie, zabrał mnie na London Eye...
- London Eye?- Hazz spojrzał w moją stronę, ale już po chwili wbił wzrok w drogę.
- No tak, nigdy tam nie byłam.- Rozsiadłam się wygodnie w fotelu.- A co?
- No popatrz...- Kiwnął głową, a my byliśmy w pobliżu London Eye. Harry zaparkował samochód i pomógł mi wysiąść.
- Idziemy tutaj?
- Tak...
- To poco Ci była opaska?
- A czy ja powiedziałem, że mam jedną niespodziankę?- Zaśmiał się i podszedł do jakiegoś mężczyzny. Rozmawiali chwile i ostatecznie razem z Hazzą weszliśmy do jednej z kabin. W innych nie było ludzi, a w tej na podłodze było pełno poduszek i koców.
- Wynająłeś London Eye?- Rozsiadłam się wśród wielokolorowych podusi.
- Tak jakoś wyszło.- Harry usiadł obok mnie. Ruszyliśmy i w pewnym momencie koło się zatrzymało. Mogliśmy podziwiać chowające się w Tamizie słońce.  Rozmawialiśmy z Hazzą na najgłupsze tematy.- Zanim przejdziemy do części drugiej niespodzianki, to mam pytanie...
- Mam się bać?
- No w sumie nie wiem...
- Dobra! Mów! Raz kozie śmierć!- Jestem ciekawa co on wymyślił.
- Chciałabyś pojechać jutro do Holmes Chapel? Dzwoniła moja mama i mówiła, że możemy przyjechać na obiad czy coś i zostać na kilka dni. Gemma chciała Cię poznać i w ogóle...
- Nie zjedzą mnie?
- Nie?- Harry zrobił dziwną minę.
- To dobra! A teraz co robimy?
- A teraz przechodzimy do części drugiej...- Hazz wyciągnął z kieszeni telefon i wysłał do kogoś smsa. Już po chwili ruszyliśmy i po kolejnej chwili siedzieliśmy w samochodzie.- Musisz ubrać...- Loczek podał mi opaskę na oczy.
- A muszę?
- Nie marudź!- Ubrałam opaskę i rozsiadłam się w fotelu.
- Nie oszukujesz?
- Nie...
- Obiecujesz?
- Tak...- Nic nie widziałam! Nie lubiłam tego, no ale co zrobić... Siła wyższa...- Wiesz? Głodna się zrobiłam...
- Dobrze się składa...
- Jedziemy coś zjeść?
- Tak jakby...
- A mogę zadawać pytania i będziesz mi odpowiadał, żebym mogła zgadnąć?
- Um... No dobra...- Usłyszałam cichy śmiech. Sama się wyszczerzyłam.- I tak nie zgadniesz...
- Zobaczymy!- Poprawiłam się na fotelu.- Daleko?
- Nie...
- Znam to miejsce?
- Nie wiem...
- Widziałam je kiedyś?
- Tak...
- Restauracja?
- Nie...
- Byłeś tam?
- Tak...
- Sam?
- Tak...
- Klub?
- Nie...
- Chłopaki o nim wiedzą?
- Sprecyzuj...
- Em... Wiedzą, że istnieje?
- Tak...
- Byli tam?
- Nie...
- Wiedzą, że mnie tam zabierasz?
- Nie...
- Będzie tam ktoś?
- Sprecyzuj...
- Będzie tam ktoś oprócz nas?
- Nie...
- Czy to dom?
- Nie...
- To ja się poddaje!- Krzyknęłam. Nie mam bladego pojęcia gdzie on mnie wywozi!
- To dobrze, bo jesteśmy...- Poczułam jak samochód się zatrzymuje, a Harry z niego wysiada. Po chwili ja też byłam na zewnątrz. Hazz prowadził mnie powoli uważając, żebym się nie wywróciła. Weszliśmy do jakiegoś pomieszczenia, a moje obcasy stukały o drewnianą podłogę.
- Mogę już zdjąć?- Zapytałam, kiedy dłonie Harry'ego mnie puściły i stałam całkiem sama.
- Nie...- Nie ruszałam się z miejsca, żeby nie wylądować na ziemi. Poczułam na swojej talii duże dłonie.- Gotowa?- Kiwnęłam głową, a loczek zdjął opaskę. Moim oczom ukazał się stół z różnymi smakołykami i świecami. Staliśmy w jakimś pomieszczeniu, które wyglądało na jadalnie.- Chodź, pokażę Ci coś...- Harry pociągnął mnie w stronę drzwi. Znaleźliśmy się w dużym salonie, połączonym z kuchnią.
- Mówiłeś, że nie dom...
- No trochę nakłamałem...- Hazz staną za mną i objął w talii, opierając głowę o moje ramie.- Nasze...
- Jak to nasze?- Odwróciłam się w jego stronę.
- Normalnie... Kupiłem...
- Żartujesz, prawda?
- Jestem śmiertelnie poważny.- Zaśmiał się.- A teraz kilka wyjaśnień... Ostatnio jak wyszedłem z pokoju, kiedy odbierałem telefon, to tylko dlatego, że dzwoniła Nicole, była właścicielka domu. Zwykły zbieg okoliczności. Później nawymyślałem Ci o tej rozmowie z Paulem, żebyś się nie dowiedziała i nakłoniłem chłopaków, żeby mnie kryli. Mam nadzieję, że jest mi wybaczone.
- Jest, jest...
- Podoba się?
- Ja chcę zobaczyć resztę pokoi!- Krzyknęłam i zaczęłam się rozglądać. Już chciałam biec, kiedy Harry złapał mnie za nadgarstek.
- Spokojnie... Powoli...- Oglądnęłam prawie każde pomieszczenie i zakamarek, a na końcu razem z Hazzą zatrzymaliśmy się przed drewnianymi drzwiami.
- Co tu jest?
- Sypialnia...- Wyszczerzyłam się i wpadłam do środka, zatrzymując się w progu. Była mała i przytulna. Nie lubiłam mieć ogromnie dużej przestrzeni w sypialni. A ta była idealna...- Jak?
- Bosko...- Krzyknęłam, wymachując rękami.

Walnęłam się na łóżko i zaczęłam śmiać jak wariatka.
- Chcesz coś zobaczyć?- Loczek usiadł obok mnie z telefonem w ręku. Wysłał do kogoś smsa i odłożył iPhone'a.- Chcesz?
- Zależy co...
- To chodź!- Pomógł mi wstać i otworzył drzwi na balkon. Wyszliśmy na zewnątrz, a zaraz na przeciwko stał Niall, również na balkonie.
- Co wy tam robicie?
- Mieszkamy!- Odpowiedział Harry i objął mnie w talii.
- Żartujesz?!
- Mieszkamy obok chłopaków?!- Mało nie skoczyłam z radości. No już lepiej być nie może!
- Tak!
- Kocham Cię!- Rzuciłam się na chłopaka.
- Ja Ciebie też! A teraz wracamy do środka! Nie waż się przeszkadzać, Horan!- Odwrócił się w stronę blondyna, ale jego już nie było. Wróciliśmy na dół i zobaczyliśmy tam rozglądającego się na wszystkie strony Nialla. Zaczęłam śmiać się jak wariatka!
- Łoo! Ale tu jest zajebiście!
- Dzięki, a teraz kultu...
- Jedzenie!- Przerwał Hazzie.
- Kulturalnie Cię wyproszę... Wynocha!- Skręcałam się ze śmiechu, a Harry wypchnął Niallera za drzwi i zamknął je na klucz.- Jemy?
- Jemy...- Usiedliśmy przy stoliku. Pałaszowaliśmy przyszykowaną przez Hazzę kolację, później oglądnęliśmy jakiś film i poszliśmy spać. Pierwszy raz w naszym wspólnym domu. Przytuliła się do torsu loczka, wsłuchując się w bicie jego serca.- Em... Harry?
- Hm?- Mruknął, gładząc mnie po plecach.
- A gdzie ja schowam swoje ubrania? Przecież w domu mam na to osobne pomieszczenie...
- Nie byłaś na poddaszu... Wieszaki tylko czekają na Twoje ciuchy...- Zaśmiałam się pod nosem. Przytulił mnie mocniej i w końcu zasnęłam.

*Gdzieś niedaleko Holmes Chapel*

Jedziemy już prawie 3 godziny i już za chwilę będziemy u Hazzy. Nie powiem, że się nie denerwuję, bo bym skłamała. Spojrzałam na swój ubiór <KLIK> Harry mówił, że mam się ubrać normalnie, bo nie ma sensu się stroić. Zabrałam też kilka rzeczy, bo zostaniemy na noc.

- A co jak mnie nie polubią?- Nie mogłam usiedzieć na tyłku i ciągle się wierciłam.

- Ciebie nie da się nie lubić...

- Nie bądź taki spokojny! Jesteś za spokojny! Zdecydowanie za spokojny! Jak Ty tak możesz?! Masz mnie przedstawić swojej mamie, a Ty taki stoicki spokój! A jak mnie nie polubią?!- Loczek wybuchł głośnym śmiechem.- Czego?!

- Jesteś słodka, jak panikujesz... Wszystko będzie dobrze, polubią Cię...

- A jak nie?!

- To mówi się trudno i żyje się dalej...

- I będziesz mi to przypominał już zawsze, tak?!

- Przestań krzyczeć... A to są Twoje słowa...

- Ale ja się boję!- Nie mogłam się uspokoić, a jego to widocznie bawiło!- Debil!

- Ej, no! Nie jestem debilem! Możesz się iść gdzieś schować, bo jesteśmy...- Wjechaliśmy na podjazd jakiegoś domu i Hazz zgasił auto. W drzwiach stanęły dwie kobiety. Teraz zorientowałam się, że Gemma i Harry są jak dwie krople wody! Jego damska wersja. Nawet nie zauważyłam, kiedy loczek wysiadł z samochodu i otworzył mi drzwi. Uśmiechał się szeroko i spojrzał w stronę swojej mamy.- Wysiadasz?- Pokręciłam przecząco głową.- Żartujesz?

- Nie...

- Natalie, wysiadaj...

- Nie chce!- Zapięłam na nowo pasy, które dziwnym trafem były odpięte.

- Nie panikuj... Chodź! Polubią Cię...

- Nie!

- Harry, wszystko ok?- Usłyszałam za loczkiem kobiecy głos. Niepewnie spojrzałam za niego i zobaczyłam Gemmę. Szybko wbiłam wzrok w deskę rozdzielczą.

- Przyzwyczajaj się do Natalie...- Burknął i pochylił się nad moimi kolanami.

- Co  Ty robisz?!

- Odpinam pas...- Odparł i wziął mnie na ręce. Zaczęłam się miotać. Dostałam jakiegoś ataku paniki!

- Zostaw mnie! Ja nie chcę! Harry!- Słyszałam śmiech Gemmy.

- Spokojnie... Całą drogę Ci tłumaczyłem, że Cię polubią...

- Nie! Puść mnie!- Loczek postawił mnie na ziemi. Rozglądnęłam się i byliśmy już w jego domu. Przede mną stała Anne, a obok Gem.

- Mamo Natalie, Nat mama...- Kobieta wyciągnęła do mnie rękę, którą uścisnęłam.

- To może mówmy sobie na ty, dobrze?- Kiwnęłam lekko głową i wbiłam wzrok z Hazzę. Poco ja się na to zgadzałam?!

- A to jest Gemma...- Dziewczyna mnie przytuliła.

- Wszystko ok? Nie wyglądasz najlepiej...- Powiedziała odsuwając się ode mnie.

- Tak.- Odpowiedział za mnie Harry.- Tylko, że się boi.

- Nie boję się!- Uderzyłam go w ramię.

- Wcale! A z samochodu, to Cię musiałem siłą wyciągnąć...

- Przestań!- Słyszałam śmiech Anne i Gemmy.

Zjedliśmy obiad i teraz siedzieliśmy i rozmawialiśmy. To znaczy Harry rozmawiał. Mnie strasznie bolała głowa. Czułam się jak wrak człowieka i w dodatku było mi słabo.

- Nat?- Ktoś lekko mną potrząsnął. Odwróciłam wzrok w stronę tej osoby i spotkałam się ze zmartwionym wzrokiem Hazzy.

- Tak?

- Mówię do Ciebie już od kilku minut, a Ty nic! Wszystko ok?

- Trochę mi słabo...

- Chcesz się przewietrzyć?

- Tak...- Wstałam powoli od stołu, prawie się przewracając.

- Z Tobą z dnia na dzień jest coraz gorzej...- Mruknął i wyprowadził mnie przed dom. Mocno obejmował mnie w talii, żebym nie upadła. Wzięłam kilka głębszych oddechów. Byliśmy tu już długo, bardzo długo.

- Ja już pójdę spać...- Było na tyle dobrze, że stałam na własnych nogach i w miarę kumałam co się dzieje wokół mnie.

- Jasne, chodź...- Weszliśmy do domu i do pokoju Hazzy. Wpakowałam się na łóżko, a Harry przykrył mnie jakimś kocem. Pocałował mnie w głowę i wyszedł. Bardzo szybko zasnęłam.

Nie wychodziłam prawie w ogóle z pokoju. Wyszłam dopiero, kiedy musieliśmy zbierać się w drogę powrotną. Ogółem polubiłam Gemmę i Anne, są świetne! Harry wkładał nasze rzeczy do samochodu, a ja żegnałam się z Gem.
- Pilnuj go i zdrowiej...
- Mam nadzieję, że kiedyś do nas przyjedziesz...- Uśmiechnęłam się szeroko.
- Oj to na pewno!
- W takim razie, do zobaczenia!- Przytuliłam dziewczynę. Pożegnałam się jeszcze z Anne i poszłam do auta. Hazz już w nim siedział. Odjechaliśmy, a ja zasnęłam z głową opartą o szybę. Nie mam na nic siły...

Siedziałam w naszym łóżku z laptopem i gadałam z Megan. Loczek musiał pojechać razem z chłopakami coś załatwić, a ja nie czułam się najlepiej. W ogóle mi się nie poprawia... Hazz chciał mnie wyciągnąć do lekarza, ale ciągle odwlekałam go od tego pomysłu.
- Ja muszę już lecieć. Razem z Max'em jedziemy na kolejną sesję. Jestem rozchwytywana! Łii!- Krzyknęła, wymachując rękami. Zaśmiałam się.
- Chodź już, Megs!- Usłyszałam głos Max'a.
- Sekundę! No to zdrowiej, Nat... Wracam już za niedługo. I idź do lekarza!- Już miała się rozłączyć, ale jeszcze się głupkowato uśmiechnęła.- Jeszcze Ci przypominam, że nie chcę być na razie ciocią...- Zaśmiała się i rozłączyła. Sama się wyszczerzyłam, odkładając laptopa na bok. Rozwaliłam się na łóżku i zaczęłam bawić telefonem. Ona to tylko o jednym... Chwila! Dlaczego ja jeszcze nie mam okresu?! Szybko zaczęłam przeglądać notatki w telefonie.
- Gdzie to do cholery jest?!- Warknęłam sama na siebie. Znalazłam odpowiednią notatkę i przeżyłam szok. Trzy tygodnie... Spóźnia mi się trzy tygodnie! Jak ja mogłam tego nie zauważyć?! Cała spanikowana zeskoczyłam z łóżka i podbiegłam do szafy. Zaczęłam w niej grzebać i ostatecznie wskoczyłam w te ciuchy. Zabrałam klucze, komórkę i pieniądze. Wybiegłam z domu, zamykając go za sobą. Apteka jest niedaleko. Pobiegłam tam szybko, nagle siły mi jakoś wróciły! Kupiłam test ciążowy i wróciłam do domu. Zamknęłam się w łazience, całkiem niepotrzebnie, bo Harry wróci za jakieś półtorej godziny. Przeczytałam dokładnie instrukcję.

Siedziałam na zamkniętym kibelku z tym gównem w ręce i czekałam na wynik. Jeszcze nic nie wiedziałam, a już ryczałam jak głupia. A jak będę w ciąży? Co z karierą? Co z chłopakami? Jestem za młoda! O wiele za młoda na dziecko! Zamknęłam oczy i powoli zaczęłam je otwierać, żeby zobaczyć czy jestem w ciąży. Dwie kreski... Rzuciłam tym o podłogę i kompletnie się rozkleiłam!
- Ja nie mogę być w ciąży...- Powiedziałam sama do siebie. Te testy nie są w stu procentach pewne! Kogo ja do cholery oszukuję... Ale to jeszcze nie koniec świata! Wstałam powoli i podeszłam do lustra. Przemyłam twarz zimna wodą. Wzięłam do ręki swój telefon i wybrałam numer do mojego ginekologa... Ma czas za godzinę! Zostawiłam na łóżku, gdzie powinnam być, karteczkę dla Harry'ego. "Umówiłam się do lekarza." To tak w razie, jakby miał wrócić wcześniej, a ja na stówę nie zdążę wrócić. W sumie nie skłamałam... Idę do lekarza, specyficznego lekarza...

------------------------------------------------------------

Tam tara ram! I wszystko wyjaśnione! Łuu! Wszyscy szczęśliwi i ja przy okazji też! Witaj weno! Wróciła! Dostałam takiego napływu, że napisałam dwa rozdziały! Uhuhuhu! Jestem ciekawa kto uwierzył w kit, że to grypka żołądkowa, bo znam jedną taką osobę, która to łyknęła XD Ta notka nie będzie specjalnej długości, bo nic ciekawego nie wydarzyło się w moim życiu :c Mam do Was zapytajkę! Chcecie, żebym nagrała Innuendo Bingo? Polega to na tym, że wypełniasz policzki wodą i puszczasz śmieszny fil, a jak się zaśmiejesz, to wiadomo co się stanie. Innuendo Bingo robi się we dwie osoby, więc jest zabawniej! Chcecie? Jak nie wiecie o co chodzi, to tu macie link. Chcecie, żebym nagrała? Bo i tak nagram, ale nie wiem czy tutaj wrzucę, zależy czy chcecie XD!